آغاز سال مسیحی است‌؛ آغازی است نو در زندگی و نیز می‌تواند مجالی باشد برای نگاه به گذشته‌، به سالی که گذشت‌، به کارهایی که می‌بایست نکنیم و کردیم‌، و کارهایی که می‌بایست بکنیم و نکردیم‌.

باب سوم کتاب جامعه‌، به‌گونه‌ای زیبا بیان می‌دارد که در این جهان و در این زندگی‌، برای هر کاری زمانی مقرر شده است‌. پایان یک دوره از زندگی و آغاز دوره‌ای نو، زمانی است برای اندیشیدن به شیوۀ زندگی‌مان‌؛ زمانی است برای نگاه به عقب‌، به ۳۶۵ روزی که گذراندیم‌، با همه خوبیها و بدیهایش‌.

کتاب جامعه‌، وقتی می‌گوید که «برای هر چیز زمانی است‌»، این مطلب را با این عبارتِ عجیب به پایان می‌رساند: «پس فهمیدم که برای ایشان چیزی بهتر از این نیست که شادی کنند و در حیات خود به نیکویی مشغول باشند؛ و نیز بخشش خدا است که هر آدمی بخورد و بنوشد و از تمامی زحمت خود نیکویی بیند» (جامعه ۳:‏۱۲-۱۳). اما در پایان کتاب‌، نویسنده تحت الهام روح‌القدس‌، خواننده را متوجه این هشدارِ تکان‌دهنده می‌سازد: «پس ختم تمام امر را بشنویم‌: از خدا بترس و اوامر او را نگاه دار چونکه تمامی تکلیف انسان این است‌؛ زیرا خدا هر عمل را با هر کار مخفی‌، خواه نیکو و خواه بد باشد، به محاکمه خواهد آورد» (جامعه ۱۲:‏۱۳-۱۴).

در پایان سال کهنه و آغاز سال نو، "زمان‌" آن است که در محکمه خدا بایستیم چرا که او "هر عمل را با هر کار مخفی‌،... به محاکمه خواهد آورد." با ۳۶۵ روزی که در سال گذشته داشتیم‌، چه کردیم‌؟

خداوند ما عیسی مسیح‌، در باب ۲۵ انجیل متی (آیه‌های ۱۴ تا ۳۰)، مثالی بسیار هشداردهنده بیان فرمود. اربابی عازم سفر بود؛ پس به غلامانش مبلغی سپرد، «هر یک را به‌حسب استعدادش‌». ارباب سرانجام بازگشت و غلامانش را فراخواند و «از ایشان حساب خواست‌». آنانی که از سرمایۀ ارباب خود مطابق با قابلیت‌ها و توانایی‌هایشان‌، به‌خوبی استفاده کرده‌، "سود" نیز آورده بودند، «به شادی خداوند خود داخل‌» شدند. اما آن غلامی که سرمایۀ ارباب خود را- به‌خیال خود- دست‌نخورده و وفادارانه "نهفته‌" بود و به‌کارش نبرده بود، «در ظلمت خارجی‌، جایی که گریه و فشار دندان‌» بود، انداخته شد.

خداوند به هر یک از ما نیز استعدادها و قابلیت‌هایی داده است‌. ما نه فقط باید اینها را به‌کار بیندازیم‌، بلکه از آنها باید "سودی‌" نیز برای اربابمان بیاوریم‌. همانطور که برای آن غلامان‌، روز حساب فرا رسید، برای ما نیز روز حساب فرا خواهد رسید؛ آن روز، شاید در همین آغاز سال نو باشد!

استعدادها و قابلیت‌هایی که خداوند به ما داده‌، همچون وامی است که بانک به اشخاص می‌دهد. وام را باید در موعد مقرر پس داد، هم اصل را و هم بهره را! اگر سهم هر ماه را به‌موقع پرداخت نکنیم‌، بدهی ما بیشتر می‌شود چون باید بهره بیشتری بابت اصلِ پرداخت‌نشده نیز بپردازیم‌. و اگر مطلقاً قادر به پرداخت نباشیم‌، آنگاه در مشکلی جدی خواهیم افتاد.

ایمانداران عزیز، در آغاز این دوره نوین از زندگی‌، بیایید کمی جدی‌تر به کارهای خود نگاه کنیم‌. خدا از ما مطالبه می‌کند، هم اصل را و هم سودش را! در ۳۶۵ روز گذشته‌، با استعدادها و عطایا و قابلیت‌های خود چه کرده‌ایم‌؟ آیا آنها را برای استقرار و پیشبرد کار ملکوت او بر روی زمین به‌کار گرفته‌ایم‌؟ اگر نه باید که فکری جدی کرد!

من در دوران دبستان‌، موقع بازگشت به منزل‌، در صف اتوبوس‌، شیرینی‌فروشی را می‌دیدم‌. چون پول نداشتم‌، یک ایریس (شکلات‌) از او نسیه خریدم‌، به قیمت یک ریال (آن زمان یک ریال پولی به‌حساب می‌آمد). روزها به این کار ادامه دادم‌، تا آنکه بدهی من به آن مغازه به بیست ریال (دو تومان‌) رسید. و من کماکان پولی نداشتم که بپردازم‌. بالاخره‌، روزی این جرأت را به خود دادم تا ماجرا را به پدرم بگویم و از او پول بخواهم تا بدهی‌ام را بپردازم‌. پدرم با مهربانی پرسید: "چقدر بدهکاری‌؟" من که خجالت می‌کشیدم واقعیت را بگویم‌، گفتم‌: "یک تومان‌!" او هم یک تومان به من داد! وقتی از خانه خارج شدم‌، هنوز بار بدهی‌ام به اندازه روز قبل بر دوشم سنگینی می‌کرد، چون ترسیدم واقعیتِ وضعیتم را به پدرم بگویم‌. اگر می‌گفتم‌، از بار قرضم آزاد می‌شدم‌.

اگر احساس می‌کنید در ۳۶۵ روز گذشته‌، از سرمایه‌ای که خداوند نزد شما به ودیعت گذاشته‌، آنطور که باید و شاید استفاده نکرده‌اید، همانطور که هستید، با وضعیت واقعی خود نزد پدر آسمانی بیایید و تمام واقعیت را به او اعتراف کنید. مثل من نگویید «یک تومان بدهکارم‌»؛ واقعیت را بگویید؛ بگویید که "دو تومان‌" بدهکارید! مطمئن باشید که پدر مهربان‌، قرضهای ما را می‌بخشد، چنانکه ما نیز قرضداران خود را باید ببخشیم‌. او قرض‌های ما را می‌بخشد، به‌شرط آنکه اعتراف کنیم و توبه نماییم‌.

مزد گناه موت است‌، اما هدیه‌ای که خدا می‌دهد، حیات جاویدی است که توسط خداوند ما عیسی مسیح عطا می‌فرماید. اگر به‌هنگام خواندن این سطور، متوجه شده‌اید که تا کنون از این ارباب آسمانی‌، این پدر مهربان‌، هدیه زندگی جاوید را دریافت نکرده‌اید، برای شما نیز این فرصت هست که در آغاز این سال‌، با فروتنی و با دلی شکسته‌، در مقابل این پدر مهربان سر خم کنید و این هدیه را دریافت دارید.

خداوند سال جدید را بر همۀ شما خوانندگان گرامی مبارک فرماید. آمین‌!