هر ورقش دفتریست معرفت کردگار

ما هر ساله در روز سیزده فروردین، طبق سنتی که نمی‌دانیم از کجا آمده، به سبزترین و باطراوت‌ترین محیط اطراف زندگیمان می‌رویم و مراسمی ‌را به جا می‌آوریم که سیزده به در نامیده می‌شود.

در اساطیر ایران، عمر جهان هستی ۱۲ هزار سال پیش‌بینی شده است. به اعتقاد ایرانیان باستان، پس از این دوره، جهان بسته می‌شود و انسان‌ها که وظیفه‌شان، جنگ علیه اهریمن است، با سپری شدن این ۱۲ هزار سال و ظهور سوشیانس (ناجی موعود) سر انجام به پیروزی و ظفر می‌رسند.

عدد ۱۲ از آن زمان یا پیش از آن نزد ایرانیان، مقدس بوده است. شاید آنان عدد ۱۲ را از بروج دوازده‌گانه سال، گرفته باشند. به این ترتیب، در تقویم ایرانی، نخستین دوازده روز سال، "جشن زایش انسان‌ها"، تمثیلی از ۱۲ هزار سال زندگی و نبرد با اهریمن است و روز سیزدهم تمثیلی از هزاره سیزدهم و آغاز رهایش از جهان مادی است. به همین دلیل نیز، روز سیزدهم که در واقع نمادی از زندگی انسان‌ها در پردیس است، متعلق به ستاره باران انگاشته می‌شد، زیرا نزول باران بهاری باعث سر سبزی و طراوت زمین شده و تصویری از بهشت را به وجود می‌آورد. این اعتقاد در ایران باستان موجب می‌شد، سیزدهم نوروز، روز خاص طلب باران بهاری برای کشتزارهای نودمیده، انگاشته شود. در این روز، از دیر باز مردم ایران به دشت و صحرا می‌رفتند تا با شکست دیو خشکسالی، گوسفندی برای فرشته باران قربانی کنند تا این فرشته کشت‌های نو دمیده را از باران سیراب کند.

اما آیا ما مسیحیان نیز بایستی این روز را جشن بگیریم و آیا ما به نحسی روز سیزدهم نوروز اعتقاد داریم؟

همانطور که در یکی از مقالات این سایت تحت عنوان مسیحیت و نوروز باستان جناب آقای عیسی دیباج بیان می‌کنند چه زیبا است که ما نه تنها سنت‌هایی را که در بین ایرانیان جای گرفته است نهی نکنیم بلکه آنها را فرصتی بدانیم جهت تجلیل خدا. البته ما مسیحیان معتقد هستیم که آنچه خدا آفریده‌ نیکوست و سیزدهم فروردین نیز روزی است که خدا آفریده تا در این روز او را بپرسیدیم به خصوص همانطور که در سطور بالا ملاحظه می‌کنیم روز سیزدهم نمادی است از پردیس.

همانطور که در مکاشفۀ یوحنا می‌خوانیم پادشاه ما، خداوند عیسی مسیح روزی باز خواهد گشت تا تمام نیروهای تاریکی و ابلیس را در بند کشد و آنها را به دریاچه آتش اندازد تا روز و شب تا ابد عذاب کشند. و آنگاه خدا آسمان و زمین جدیدی به وجود خواهد آورد و همه چیز نو می‌شود و در آن زمان کسانی که نامشان در دفتر حیات نوشته شده است تا ابد با خدا خواهند بود و او را خواهند پرستید.

چه زیباست ما نیز این روز را به‌عنوان سمبول پیروزی خداوندمان عیسی مسیح جشن بگیریم و با خانواده و دوستان در طبیعت زیبایی که خالقش خدای حیات‌بخش است او را بستاییم.

پس در شادی خداوند سیزده به در مبارکی داشته باشید.