You are here

تأملاتِ روحانی‌/۳۱

زمان تقریبی مطالعه:

۲ دقیقه

زنـــدگی زیبـا شده در نـــام عیسـی مسیـح

غنچه‌ها خندان شده در نــام عیســـی مسیح‌

آسمـان پرستــاره‌، مـاه تابـــــــان می‌شود

تا کــه پیدا شد به عالـــم ور عیســی مسیح‌

عرش و فرش کبریایی‌، عالم کون و مکان

در طرب بربط زنان در عشق عیسی مسیح‌

بر صلیب عشـق رفتـه عشق را معنـا شدی

عشق حق کامل شده در اسم عیـسی مسیح‌

بــرۀ زیبـــای حــق ای نیــک فــرزند خــدا

جان به جانها داده‌ای ای پـاک عیسی مسیح‌

شاه شاهان تاج بر سر قـلب مـا مـاوای تــو

پاک و جاویدان شویم در خــون عیسی مسیح‌

ظلم بر دنیا فزون شـد ظالمـــان بر کرسی اند

چشم مظلومان به ره مانده است عیسی مسیح‌

اشک چشمـان کمـانــی فــرش زیـر پـای تـو

جان به قربان می‌کنــم در نــام عیسی مسیــح‌

شعر از کمانی‌-پاکستان‌

 

 

مفهوم واقعی یوحنا 3:‌16

خدا بزرگترین عاشق‌

جهان را بزرگترین گروه ممکن‌

اینقدر محبت نمود بزرگترین حد

که پسر یگانه خود بزرگترین هدیه‌

را داد بزرگترین عمل‌

تا هر که‌ بزرگترین فرصت

به او بزرگترین کشش‌

ایمان آورد بزرگترین خلوص‌

هلاک نگردد بزرگترین وعده‌

بلکه‌ بزرگترین تفاوت

حیات جاودان‌ بزرگترین نعمت‌

یابد بزرگترین اطمینان‌

گزیدۀ حمید یزدان‌پناه (تکزاس‌)

 

 

دوستی‌

ما به دوست احتیاج داریم‌، دوست ما راهنمایی می‌کند، از ما توجه می‌کند، ما را با محبت خود تسلی می‌دهد و با دردهای ما همدردی می‌کند. با وجودیکه ما در مورد ?یافتن دوست‌? صحبت می‌کنیم دوست را نمی‌توان یافت‌. دوستی هدیه‌ای است که خدا به ما می‌دهد. خداست که دوستانی را که ما به آن احتیاج داریم در زمان مناسب به ما عطا می‌کند. اما دوست هیچگاه نمی‌تواند جای خدا را بگیرد. هر دوست محدودیتها و ضعفهای مخصوص به خود را دارد. محبت هیچ دوستی بی‌عیب و کامل نیست‌. اما با وجود همه محدودیتها، ?دوستی‌? است که ما را به شناخت خدای بی‌عیب و کامل و محبت بی‌حد و بدون شرط و شروط سوق می‌دهد. باشد که در دوستی‌های خود این محبت والای خدا را بدهیم و دریافت کنیم‌

از هانری ناول (کتاب نان سفر)

 

دوستان متفاوت‌

هیچ گاه دو دوست شبیه هم نیستند. دوستان ما هر کدام شخصیت منحصر به فرد خود را به ما ارائه می‌دهند. اگر انتظار داشته باشیم که دوست ما همۀ خصایایی را که ما می‌پسندیم داشته باشد، با کوچکترین خطایی از او دلگیر می‌شویم و مرتب از او انتقاد می‌کنیم‌. ممکن است یک دوست توجه خاصی به ما داشته باشد، دوست دیگری باعث شود که قوۀ خلاقه ما بکار گرفته شود و دیگری باعث قوه روحانی ما شود. اگر ما قادر باشیم که از خصایا و برکات مختلفی که دوستان مختلف به ما می‌دهند لذت ببریم خودمان هم قادر خواهیم بود که هدایای منحصر به فرد خودمان را در حوزۀ محدود خود به دوستانمان ارائه دهیم و باعث برکت آنها شویم‌. هر دوست در جای خود قسمتی از کار زیبا و خلاقۀ محبت خداست‌.

هانری ناول

 
 

اگر خدا را در نهایت ناظر، حاکم و مالک زندگی خود ندانیم‌، تمامی تلاش‌های ما برای توجیه دردها، شکست‌ها، مصائب و رنج‌هایمان به مثابه اعتراف ما به حاکمیت انسان بر زندگیمان خواهد بود.

ناشناس‌

 

جواب دندان‌شکن‌

زغوغا و شر و شور زمانه بدل تنگی نشستم کنج خانه‌

فساد و ظلم و بیداد است هر جا خطر هر دم که گردد جنگ برپا

سراسر وحشت و تشویش و اندوه کسان بی‌خانمان انبوه انبوه‌

صفا و صدق پاک از یاد رفته محبت‌ها همه بر باد رفته‌

چنان رایج بساط رشوه‌خواری نمی‌گردد بدون پول، کاری‌

روانم خسته و جانم فشرده دلم پژمرده و مأیوس و مرده‌

زهر جا قطع گردیده امیدم بدین حالت بخفتم‌، خواب دیدم‌

فضا بی‌انتها اسرارآمیز، زسرتاسر سکوت هیبت‌انگیز؛

نگه کردم بدیدم آسمان است‌، که عرش خالق هر دو جهان است‌؛

همانجایی که نعمت‌ها فراوان‌، عطا گردد به ما از لطف یزدان‌؛

بدیدم گوشه‌ای میزی نهاده‌، کنارش یک فرشته ایستاده‌؛

شدم نزدیک و و تعظیمی نموده‌، زبان از بهر گفتن برگشودم‌؛

بگفتم ای فرشته آسمانی‌! تو خود حال زمین را خوب دانی‌؛

اگر سرمایه روحی نمانده است‌، دل مردم بکلی رفته از دست‌؛

بدنیای خدا ما ورشکستیم‌! بیا کن چاره‌ای تسلیم هستیم‌؛

عطا کن بار دیگر میوۀ روح بما تعلیم فرما شیوه روح‌؛

بجای جنگ و ظلم و ترس و وحشت‌، ببخشا شادی و صلح و محبت‌،

نما چاره سراسر پر ز دردیم و گرنه یکسره نابود گردیم‌؛

بآرامی فرشته روی خود را، بمن گرداند و خندید و بگفتا:

در اینجا این چنین ما راست شیوه‌، که تنها بذر می‌بخشیم نه میوه‌!

اسقف حسن دهقانی تفتی‌- از کتاب رنج الهی‌

 
 

هنگامی که همه با ما بخوبی رفتار می‌کنند و همه چیز بخوبی می‌گذرد، نمی‌توانیم دریابیم که چقدر فروتن و حلیم هستیم‌. اما زمانی که دوستان شروع به اذیت و آزار ما بکنند و با سخنانشان ما را جریحه‌دار نمایند، می‌توانیم عمق گذشت و حلم خود را نشان دهیم‌. مبارکست شخصی که خود را چه در زمان تشویق و چه در زمان تحقیر یکسان می‌بیند. مبارکست او که سرزنش را با احترام می‌پذیرد و حتی زمانی که مقصر نیست بار تحقیرآمیز گناه و قصور را با فروتنی می‌پذیرد.

سن فرانسیس اسیسی‌