Kalameh

خواب بودم‌، به خواب می‌دیدم:بیابان زندگی گذشته‌ام را،که از جلو چشمانم‌، چون پردۀ سینما،می‌گذشت‌.همه جا اثر قدم‌های او،پابه‌پای ردّ پاهای من...

چو از مرگ و فنایی پشت لرزد، ز بهر زیستن دنیا چه ارزد؟ چو بعد از نفسی نابود گردی‌، چه باشد که ترا امید افزد؟...