داود نبی در مزمور۱۶:‏۳ اینطور می‌فرماید: «و اما مقدسانی که در زمین‌اند و فاضلان‌، تمامی خوشی من در ایشان است‌». این یک نمونه از طرز تفکری است که یک شخص می‌تواند نسبت به دیگران داشته باشد. اما بدون تردید می‌توان گفت که زیباترین نوع مشارکت در رابطه بین سه اقنوم تثلیث اقدس یعنی پدر، پسر و روح‌القدس وجود دارد.

ما در کلام خدا یگانگی تثلیث را در دگرمحوری پدر، پسر و روح‌القدس می‌بینیم‌. پدر پسر را دوست دارد و همه چیز را به او داده است «یوحنا ۳:‏۳۵». پسر همیشه کارهای پسندیده پدر را بجا می‌آورد «یوحنا ۸:‏۲۹». روح‌القدس چیزهای زیادی از پسر گرفته و به ما نشان می‌دهد «یوحنا ۱۶:‏۱۴».

این یگانگی و مشارکت جلال الهی‌، سرمشق مشارکت یک ایماندار با خدا و دیگر ایمانداران مسیحی می‌باشد. مشارکت مسیحی بر خودمحوری بنا نشده است بلکه بر اصل تقدس و محبت که یک ایماندار نسبت به خدا و دیگران دارد.

متأسفانه ما در کتاب پیدایش ملاحظه می‌کنیم که مشارکت انسان با خدا و همنوع خود بوسیله گناه از بین رفت ولی خدا نسبت به این‌ موضوع بی‌تفاوت نبود و عاقبت توسط خون پسرش عیسی‌مسیح دیوار جدایی را برداشت و مصالحه را پدید آورد.

«اگر گوییم که با وی شراکت داریم در حالیکه در ظلمت سلوک می‌نماییم دروغ می‌گوییم و به راستی عمل نمی‌کنیم لکن اگر در نور

سلوک می‌نماییم چنانکه او در نور است با یکدیگر شراکت داریم و خون پسر او عیسی‌مسیح ما را از هر گناه آزاد می‌سازد» (رساله اول یوحنا۱:‏۶و۷).

بدیهی است که در روابط انسانی برخوردها و خطاهایی بوجود می‌آید. در اینجاست که احتیاج به بخشیده‌شدن و بخشیدن هست‌. خون پسر او ما را از هر گناه (هر گناهی که نسبت به دیگران ممکن است انجام دهیم‌) پاک می‌سازد تا مشارکت با خدا و یکدیگر ادامه یابد. بسیاری مواقع افرادی از کلیسا دور شده و یا گاهگاهی در جمع ایمانداران حاضر می‌شوند، نظر آنان این است که اشکالی ندارد که از مشارکت یا کلیسا دور باشیم‌، مهم این است که هر جا و در هر شرایطی ایمان خود را به مسیح حفظ نماییم‌. تلاش ما بیشتر روی این متمرکز است که رابطۀ عمودی خود را با آسمان حفظ نماییم‌.

اینگونه نظرات و تعبیرها ممکن است در نگاه اول بسیار جالب و شنیدنی بنظر برسند و نشان از ایمانی دهد که در انزوا نیز می‌تواند رشد و بقای خود را حفظ کند ولی همچنانکه در بالا اشاره شد با یگانه مرجع ایمان ما یعنی کلام مکتوب خدا در تضاد است‌.

در عهد جدید ایمانداران اعضای بدن مسیح هستند. خدا هر یک از ما را در این بدن قرار داده است‌. بدن مسیح جدا و منفرد از هم نیست بلکه اعضاء در یک ارتباط جمعی قرار داده شده‌اند.

کلام خدا ما را به مشارکت با خود و با همدیگر فرا خوانده است‌. داشتن مشارکت نزدیک با خدا نمی‌تواند مشارکت با دیگران را از صحنه حذف نماید. داشتن مشارکت واقعی مسیحی با دیگران در سایه ارتباط حقیقی با خداوند عملی می‌گردد. کسی که با خدا مشارکت حقیقی دارد همیشه در اشتیاق مشارکت با کسانی است که خدا را دوست دارند.

ما امروز در دنیایی زندگی می‌کنیم که روبرویمان ایستاده است و ما باید برخلاف جریان آب این دنیا شنا کنیم‌. کلام خدا در پطرس باب ۵ آیه ۸می‌فرماید: «هشیار و بیدار باشید زیرا که دشمن شما ابلیس مانند شیر غران گردش می‌کند و کسی را می‌طلبد تا ببلعد». این دشمن زمانی که ما تنها و دور از مشارکت با دیگران هستیم بهتر می‌تواند به ما حمله کند. مشارکت به ما قدرت بیشتری در رویارویی با دشمن عطا می‌کند. یکی از حربه‌های شیطان نیز همین است که ایمانداران را از کلیسا و مشارکت دور نماید تا بهتر بتواند او را تضعیف نموده و از پا درآورد.

فراموش نکنیم که همه چیز در همان دو حکم بزرگ عیسی مسیح خلاصه گردیده است‌، وقتی که فرمود: « خداوند خدای خود را به تمام دل و تمام نفس و تمام توانایی و تمام فکر خود محبت نما و همسایه خود را مثل نفس خود».

براستی که انسان چگونه قادر است در تنهایی دیگران را محبت نماید؟ تا مشارکت و ارتباطی در میان نباشد نمی‌توان محبتی را ابراز و عرضه نمود. زمانی که در بین شاگردان عیسی محبت برقرار بود دیگران می‌توانستند بدانند که آنان شاگردان عیسی هستند.

به تجربه دیده شده که متأسفانه ایماندارانی که از مشارکتها دور شده و خواسته‌اند در تنهایی ایمان خود را حفظ نمایند با مشکلات زیادی روبرو شده و پس از مدتی سرد و بی‌ثمر شده ، از ایمان دور شده‌اند.

باشد که هر روز این حقیقت عالی را مد نظر داشته باشیم که نباید اهمیت مشارکت واقعی مسیحی را فراموش نماییم‌. کلام خدا در عبرانیان ۱۰:‏۲۵می‌فرماید: «از با هم آمدن در جماعت غافل نشویم چنانکه بعضی را عادت است‌، بلکه یکدیگر را نصیحت کنیم و زیادتر به اندازه‌ای که می‌بینید که آن روز نزدیک می‌شود».