در این شماره می‌خواهیم ملتی را در دعا به حضور خدا ببریم که در طول تاریخ اغلب آواره و مورد ظلم و جور بوده ‌است. کردها پس از اعراب، فارس‌ها و ترک‌ها چهارمین اقلیت قومی در آسیای میانه هستند. این گروه که تخمین زده می‌شود جمعیت‌شان در نقاط مختلف دنیا در حدود ۳۵ میلیون نفر باشد، تنها قومی هستند که با وجود چنین تعدادی هیچگاه کشور مستقلی نداشته‌اند.

امروزه کردها اکثراً در کشورهای ایران، ترکیه، سوریه، عراق و ارمنستان پراکنده‌اند. سرزمینی که امروزه کردستان نامیده می‌شود منطقۀ نسبتاً وسیعی را در بر می‌گیرد که در غرب ایران، شرق ترکیه، شمال عراق و شمال سوریه واقع است. کردها به زبان کردی تکلم می‌کنند که بیشتر به فارسی نزدیک است.

نام کردستان نخستین بار به‌طور رسمی در قرن دوازده میلاد به‌کار برده شد. یکی از پادشاهان سلجوقی (۵۱۱ قمری) به‌نام سلطان سنجر پس از تسخیر مناطق کردنشین ایران، ایالتی به نام «کردستان» تأسیس کرد که مرکز آن شهر «بهار» واقع در نزدیکی همدان امروزی بود. این ایالت از زمان امپراتوری ماد تا سال ۱۵۱۴ میلادی یکی از ایالات ایران بود. اما پس از آنکه سپاهیان ایران در جنگ چالدران (در سال ۱۵۱۴ میلادی) از امپراتوری عثمانی شکست خوردند، بخشی از ایالت کردستان از ایران جدا شد و نصیب امپراتوری عثمانی گردید. امپراتوری عثمانی تا سال‌ها بخش جدا شدۀ سرزمین کردستان ایران را در اختیار داشت، تا اینکه متصرفاتِ مختلف این امپراتوری از جمله کردستان، در کنارِ مناطقِ عرب‌نشین، آسیای صغیر و بالکان پس از پایان جنگ جهانی اول و نابودی امپراتوری عثمانی رفته رفته تجزیه و یا مستقل گردیدند.

 

حدود ۱۷ درصد از جمعیت عراق را کردها تشکیل می‌دهند، که در کردستان عراق واقع در شمال این کشور ساکنند. کردستان عراق منطقه‌ای است نفت‌خیز و در سالیان اخیر در مقایسه با سایر مناطق عراق شاهد رشد حیرت‌انگیزی بوده است. اکثر کردهای عراق در شهرهای کرکوک، موصل، اربیل، خانقین و بغداد زندگی می‌کنند.

کردهای عراق در دوران حکومت صدام حسین به‌شدت تحت جفا بودند و هزاران کرد یا در زندان‌های صدام زیر شکنجه و یا در جریان کشتار دسته‌جمعی کردها نظیر واقعه حلبچه و نبرد انفل در سال ۱۹۸۸ کشته شدند. در سال ۱۹۹۱، نیروهای عراقی با حمله به مناطق کرد‌نشین حدود یک و نیم میلیون کرد را آواره کردند و آنها در مرزهای ایران و ترکیه پناه گرفتند. 

 

کردها حدود ۱۸ درصد از جمعیت ترکیه را به خود اختصاص می‌دهند که اغلب در مناطق جنوبی و شرقی مستقر هستند. بسیاری از شهرهای کردستان ترکیه در طی سال‌های اخیر به‌علت‌ نارضایتی مردم کرد از وضع موجود، صحنۀ آشوب و درگیری بوده است. حزب تجزیه‌طلبِ پ. ک. ک که خواهان جدایی مناطق کردنشین از ترکیه است، از سوی اتحادیه اروپا، امریکا، سازمان ملل و ناتو گروهی تروریستی شناخته شده است. تعداد زیادی از کردهای ترکیه به استانبول مهاجرت کرده‌اند، به طوری که استانبول در حال حاضر بزرگ‌ترین شهرِ کردنشین در ترکیه و در واقع در سراسر جهان است.

 

در حدود ۳۰۰ هزار کرد در سوریه زندگی می‌کنند که متأسفانه فاقد ملیت‌اند، زیرا دولت سوریه از اعطای تابعیت سوری به آنان خودداری می‌کند. این گروه از آنجا که تابعیت دولت دیگری را ندارند، از کلیۀ حقوق شهروندی محرومند و به‌عنوان مثال حق مالکیت زمین، تحصیل رایگان، استفاده از خدمات بهداشت عمومی، داشتن گذرنامه برای سفر به خارج، و استخدام در بخش‌های دولتی و عمومی از آنها دریغ می‌شود. اخیراً تعدادی از این کردها به لبنان رفته‌اند و تابعیت این کشور را اختیار کرده‌اند.

 

جمعیت کردهای ساکن ایران بین ۵ تا ۶ میلیون نفر تخمین زده می‌شود. کردها اغلب در غرب ایران ساکنند. گروه محدودی نیز در شمال خراسان زندگی می‌کنند که از زمان قاجار به آن منطقه کوچ داده شده‌اند.

در میان کردهای ایران نیز همچون کردهای عراق و ترکیه، چه قبل و چه بعد از انقلاب گروه‌هایی بوده‌اند که خواهان تشکیل حکومتی خودمختار و جدایی کامل از ایران بوده‌اند. با این حال اهالی کردستان ایران در مقایسه با کردهای کشورهای مجاور نظیر ترکیه یا سوریه از حقوق و آزادی‌های بسیار بیشتری برخوردار بوده‌اند و به‌عنوان مثال هیچگاه تابعیت ایرانی از آنها سلب نشده است. حکومت ایران زبان کردی را به‌عنوان یکی از زبان‌های محلی به رسمیت می‌شناسد و هیچ ممنوعیتی برای صحبت کردن کردها به زبان‌های محلی خود در مجامع عمومی وجود ندارد. با این حال هر از گاه خبرهایی در مورد زندانی شدن، شکنجه و حتی قتل برخی از فعالان سیاسی، بسته شدن روزنامه‌های محلی و درگیری‌های پراکنده در مناطق کردنشین ایران به گوش می‌رسد.

 

بر اساس آمارها، در حدود ۱٫۳ میلیون کرد در اروپا ساکنند. در سال ۱۹۶۰ بزرگ‌ترین مهاجرت کردها از کشور ترکیه به کشورهای آلمان، اتریش، انگلستان، سوئیس و فرانسه آغاز شد. در حوالی سال‌های ۱۹۸۰ تا ۱۹۹۰ نیز تعداد زیادی از کُردها از کشورهای ایران و عراق به اروپا سرازیر شدند.

همچنین تخمین زده می‌شود که یکصد هزار کرد که اکثراً پناهندۀ سیاسی هستند در ایالت متحده امریکا زندگی می‌کنند.

 

اکثر کردها مسلمان سنی هستند. گروهی از کردها نیز مسلمان شیعه هستند که در منطقه کرمانشاه و ایلام و برخی از مناطق عراق ساکنند. برخی از کردهای ساکن شمال شرقی ایران، ارمنستان و گرجستان نیز جز فرقۀ یزیدی هستند.

احتمالاً بسیاری از خوانندگان داستان ایمان آوردن دکتر سعیدخان کردستانی اهل سنندج را شنیده‌اند. امروزه نیز تعداد قابل توجهی از کردها چه در ایران و چه در سایر کشورها قلب خود را تسلیم مسیح کرده‌اند، و به‌ویژه در میان کردهای شمال عراق عده زیادی در سال‌های اخیر به عیسای مسیح ایمان آورده‌اند. پس از جنگ امریکا و عراق در سال ۱۹۹۱ و ایجاد شدن "منطقه امن هوایی" بر فراز خاک کردستان عراق، تعدادی از مؤسسات مسیحی اقدام به کمک‌رسانی به کردهای پناهنده کردند. در نتیجه برخی از کردها با دیدن محبت خالصانۀ مسیحیان به مسیحیت علاقه‌مند شدند و به این آیین گرویدند. بدین‌ترتیب اولین کلیسای کردزبان در سال ۲۰۰۰ در شهر اربیل تأسیس شد. در سال ۲۰۰۵ نیز اولین کنفرانس مسیحی مخصوص کردها در شمال اربیل برگزار شد. در این کنفرانس سه روزه، در حدود ۳۰۰ نفر کرد که همگی نوایمان بودند شرکت جستند.

انجمن کتب مقدسه (Bible Society) نیز در سال ۲۰۰۵ اجازه یافت دفتری در منطقه کردستان عراق دایر کند و قسمت‌هایی از کتاب‌مقدس را به زبان کردی در اختیار علاقه‌مندان قرار دهد.

 

۱-‏‏‏‏‏ همانطور که در بالا اشاره شد کردها قومی‌اند که در طی سال‌ها همواره مورد ظلم و جور واقع شده‌اند. دعا کنیم تا این قوم آرامش خداوند را تجربه کنند. به‌ویژه برای آن دسته از کردها که عزیزان خود را به‌طرز وحشیانه از دست داده‌اند و اکنون حس انتقام‌جویی آزارشان می‌دهد دعا کنیم تا بجای توسل به زور، قلب خود را به روی محبت مسیح باز کنند و آزادی و نجاتی را که در او یافت می‌شود تجربه نمایند.

۲-‏‏‏‏‏ برای نوایمانان کرد که در سال‌های اخیر به مسیح ایمان آورده‌اند دعا کنید تا خداوند به آنها شجاعت و حکمت ببخشد تا پیام نجات را با دیگر برادران و خواهران هم‌زبان‌شان در میان بگذارند.

 

۳-‏‏‏‏‏ متأسفانه بسیاری از کردها به‌دلیل فقر و برخوردار نبودن از حقوق شهروندی، از نعمت خواندن و نوشتن محروم هستند. برای این عده دعا کنید تا خداوند به طرق اسرار‌آمیز خود، یگانه راه راستی را به آنها نشان بدهد. شهادت‌های بسیاری از عزیزان کُرد به گوش می‌رسد که چطور از طریق خواب، رؤیا، شفا، و بشارت‌های فرد به فرد با خدای زنده آشنا شده‌اند.

 

۴-‏‏‏‏‏ برای بچه‌های کردزبان دعا کنید تا این نسل جدید با خدایی که بین سیاه و سفید، شرقی و غربی یا کرد و ترک تفاوت قائل نمی‌شود آشنا شوند و در آزادیِ روح، او را پرستش کنند. همچنین برای بچه‌های یتیمی که در نتیجه درگیری‌های منطقه‌ای والدین خود را از دست داده‌اند دعا کنید تا خداوند سرپناهی مناسب برای‌شان فراهم کند و در کانون گرم خانواده‌ای روحانی رشد کرده، از همان کودکی با کلام خدای زنده آشنا شوند.

 

۵-‏‏‏‏‏ برای ترجمه کتاب‌مقدس و دیگر کتب مفید مسیحی به زبان‌های کردی دعا کنید. زبان کردی به‌صورت یک شکل استاندارد نیست بلکه گویش‌های مختلفی دارد نظیر کرمانجی، سورانی، گورانی و اورامانی که گاه به هم نزدیک و گاه از لحاظ زبان‌شناختی با هم متفاوتند. خود این گویش‌ها نیز به شاخه‌های دیگری چون کرمانشاهی، لکی و کلهری تقسیم می‌شوند.

دعا کنیم تا کردهایی که همواره به‌دلیل استفاده از زبان مادری‌شان مورد ظلم قرار گرفته‌اند با خواندن کلام خدا به زبان‌شان دریابند که خداوند برای تک‌تک انسان‌ها از هر قوم و فرهنگ و زبانی که باشند ارزش قائل است و می‌خواهد آنان نجات یابند.

 

−−−−−−−−−−

 منابع: